Μαμά, τα παιδιά δεν με παίζουν στο σχολείο!
Πολύ συχνά τα παιδιά διαμαρτύρονται στους γονείς τους ότι στο σχολείο δεν έχουν φίλους. Ιδιαίτερα στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς η αγωνία είναι μεγαλύτερη τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς. Η διαπίστωση ότι το παιδί μας δυσκολεύεται να κάνει φίλους προβληματίζει και στενοχωρεί όλους τους γονείς.
Το να δημιουργεί φιλίες έναν άνθρωπος αποτελεί μια δεξιότητα η οποία καλλιεργείται από τη νηπιακή ηλικία. Η ειδικός στην παιδική συμπεριφορική υγεία Kristen Eastman, PsyD αναφέρει « Εάν το παιδί σας δεν φαίνεται να κάνει φίλους όπως τα άλλα παιδιά της ίδιας ηλικίας, μπορεί απλώς να χρειαστεί λίγο χρόνο προπόνησης και εξάσκησης σε απλές κοινωνικές δεξιότητες»
Ας μην ξεχνάμε, λοιπόν, ότι η κοινωνικοποίηση των παιδιών αφορά άμεσα τους γονείς. Μέσα από τη μεταξύ τους αλληλεπίδραση, δημιουργώντας το περιθώριο για πρωτοβουλίες χωρίς επικριτικότητα ή απόρριψη και σεβασμό στην προσωπικότητα του παιδιού, δίνουν τον απαιτούμενο χώρο στην ανάπτυξή τους.
Στην αρχή της σχολικής χρονιάς οι εκπαιδευτικοί προσπαθούν με παιχνίδια γνωριμίας και σύνδεσης να δημιουργήσουν μια ομάδα, όπου συμμετέχουν όλα τα παιδιά.
Υπάρχουν όμως τρόποι που μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά να δημιουργήσουν φίλους στο σχολείο:
*Δίνοντας το περιθώριο στα παιδιά να σταθούν μακριά τους χωρίς συγκινήσεις και χωρίς να τους κυριεύουν έντονοι φόβοι.
* Δίνοντας την ευκαιρία στα παιδιά να γίνουν αυτόνομα και ανεξάρτητα στο σχολικό περιβάλλον, θα πρέπει να τα αποχωρίζονται με χαρά και εμπιστοσύνη
*Παρακινώντας σταδιακά ένα ντροπαλό παιδί να προχωρήσει λίγο από τη ζώνη άνεσής του.
*Εξηγώντας πόσο σημαντικό είναι οι φίλοι να μοιράζονται είτε παιχνίδια είτε ιδέες.
*Συζητώντας ότι κάθε παιδί έχει διαφορετικό χαρακτήρα και διαφορετικά ενδιαφέροντα, επομένως δεν ταιριάζουν όλοι οι χαρακτήρες με όλους.
*Προσκαλώντας κάποια παιδιά από το σχολείο στο σπίτι για να έχουν περισσότερο χρόνο να γνωριστούν και να συνδεθούν.
*Εξηγώντας ότι όλα τα συναισθήματα είναι καλοδεχούμενα και πρέπει να μαθαίνουμε να τα διαχειριζόμαστε.
*Μαθαίνοντας στα παιδιά ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φίλοι τους ούτε όλες οι φιλίες θα διαρκέσουν για πάντα.
*Συζητώντας μαζί τους πως αναγνωρίζουμε πότε μπορούμε να επενδύσουμε σε μια φιλία και πότε όχι.
Η αναγνώριση και η αποδοχή της διαφορετικότητας του παιδιού τού επιτρέπει να διατηρεί την ατομικότητά του και αξιοποιώντας τα εφόδια που έχει λάβει μπορεί να ανταποκριθεί στις δικές ανάγκες. Ας μην ξεχνάμε, ότι η άνευ όρων αγάπη και η αναγνώριση της μοναδικότητας κάθε παιδιού είναι καταλυτική. Νιώθοντας, λοιπόν, απεριόριστη αγάπη και εμπιστοσύνη θα καταφέρει να συνδεθεί με τα άλλα παιδιά και να δημιουργήσει φιλίες.
Δείτε ακόμη τα άρθρα:
